Begeleiding

Voor wie is wat belangrijk en waarom?
‘Leren los te laten, niet de schouders er onder maar op het juiste moment de schouders ophalen.’

Wordt een cliënt ‘lastig’ dan is het meest aangeleerde begeleiding die van aanpakken en doorpakken. Of te wel, de cliënt wordt ondergeschikt gemaakt aan het systeem. Het programma moet door, hoe dan ook. Verrassend is het niet om te melden dat dit ook de wens van de autistische cliënt is, echter wel te verstaan zijn eigen dagprogramma in dito tempo.
Door op dit soort lastige momenten als begeleiding alles wat belangrijk lijkt los te laten, door stil te vallen, alles stop te zetten en te luisteren, komt de cliënt vaak weer in beweging.

Vooral transitie momenten zijn belangrijk. Overgangen van wat is naar wat gaat komen. Het mag duidelijk zijn dat wat is meer rust geeft dan ‘wat gaat komen’ ondanks het feit dat ‘wat gaat komen’ al vaak 1000x is voorgekomen.
Door wat gaat komen inzichtelijk(vaak visueel) te maken, dit kan op vele manieren, neemt de voorspelbaarheid toe en de spanning af.

Bepalen in welke levensfase de cliënt zit is essentieel, vandaar de ondersteuning van gedragsdeskundigen. Gedragsveranderingen kunnen geleidelijk ontstaan of plotseling door een trauma.
Wat vooral belangrijk is binnen het concept van levensloop begeleiding is om er achter te komen wat de achterliggende vraag is van een cliënt bij afwijkend gedrag t.o.v. zijn eigen programma.

Naast ASS heeft een cliënt vaak ook een beperking.
De SEO van de cliënt in combinatie met zijn ASS is richtinggevend voor de wijze van begeleiding.
Deze wordt door de gedragswetenschapper in kaart gebracht en in praktische taal omgezet in een zorgplan volgens Hermeneutische cirkel.
Daarnaast heeft lichamelijke welzijn onze aandacht daar een verstoring, hoe klein dan ook, grote gevolgen in gedrag teweeg kan brengen en de cliënt in kwestie vaak ‘de vinger er niet op kan leggen’.

Begeleiding is, bezien vanuit de cliënt, voornamelijk gericht op functionaliteit en het faciliteren van mogelijkheden. Echter, het is niet zo dat mensen met autisme geen sociale contacten wensen. De wens is er vaak wel maar dan tegelijk met het sociale onvermogen.
Begeleiding vindt veelal plaats vanuit de veiligheid van een goede verstandhouding, het programma letterlijk leidend.